Mijn naam is Carola de Koning (1979). Ik ben geboren en opgegroeid onder de rook van Rotterdam.
Als kind was ik gefascineerd door de piano en het pianospel van mijn opa. Ik ging op blokfluitles, maar de piano bleef machtig interessant.
Na een jaar blokfluitles leerde ik mezelf op tienjarige leeftijd pianospelen.
Ik heb tien jaar les gehad van onder andere Caecilia Boschman en schrijf sinds 2018 mijn eigen stukken.
Ik geef piano- en klankschaalconcerten en af en toe speel ik op mijn panfluit en ukulele.
De piano van opa
Als mijn opa piano speelde, keek ik gebiologeerd naar zijn handen. Die dansten over het klavier. Betoverende klanken vulden de kamer. Ik vond het zo mooi. Hoe deed hij dat toch?
Eerste pianoles
Op de basisschool leerde ik blokfluit spelen en noten lezen. Maar de aantrekkingskracht van de piano bleef. Dit was mijn ouders niet ontgaan en ze kochten een digitale piano voor mijn broer en mij. Ik was toen 10 jaar en mocht op pianoles!
Maar… ik vond het helemaal niet leuk. Het bleef toen bij die ene les.
Ik wilde alleen wel piano leren spelen..
Piano zelfstudie en pianoles
Door de blokfluitlessen kon ik de noten van de g-sleutel/vioolsleutel al lezen. Die komen overeen met de noten die je met je rechterhand op de piano speelt.
Met behulp van de boeken van Folk Dean, van opa, leerde ik mezelf de noten van de linkerhand (f-sleutel/bassleutel) lezen en pianospelen met twee handen.
Op mijn twaalfde wilde ik pianoles toch weer proberen. Dit was het juiste moment.
Ik heb 10 jaar les gehad. Onder andere van Caecilia Boschman.
Droom
Ik droomde ervan om concertpianiste te worden. Ik wilde spelen op zo’n meterslange vleugel. Op een podium in de spotlight. Maar ik werd niet toegelaten tot het conservatorium. Hiermee eindigde voor mij op dat moment mijn droom. Ik was ervan overtuigd dat ik een conservatorium diploma nodig had om pianiste te worden.
Maar is het echt zo dat één iemand in een toelatingscommissie voor mij bepaalt of ik wel of geen pianiste kan worden? Dat heb ik wel lang gedacht. Ik besef nu dat ik ook zonder dit diploma pianiste en componiste kan zijn. Een heel bevrijdende gedachte.
Ik geloof dat dingen met een reden gebeuren. Het conservatorium was voor mij blijkbaar niet de juiste weg. Ik volg het pad dat bij mij past. Vaar mijn eigen koers en blijf op die manier dicht bij mezelf.
Klankschalen
In augustus 2019 kwam ik in aanraking met klankschalen. Ik kocht er twee en vond ze prachtig klinken.
Per toeval kwam ik begin 2021 in contact met een dame die haar klankschalenset wilde verkopen. Ik kocht de set. ‘s Avonds ‘speelde’ ik op de klankschalen. Ik was diep onder de indruk van het geluid en de samenklanken.
Ik volgde een masterclass ‘Klankschaalconcerten geven’.
Het is geweldig om middels zulke magische klanken mensen tot rust en tot zichzelf te laten komen en om op deze manier met de helende werking van muziek bezig te zijn.
Hier lees je meer over de klankschaalconcerten>>>
Mocht je vragen hebben, stel ze gerust!
Veel liefs,
Blijf je droom nastreven. Je kan het, ik geloof in je.
Dankjewel lieve Natas!
Lieverd als jij piano speelt ziet het er zo makkelijk uit. En dat voor iemand die niet verder is gekomen dan de vlooienmars en vader Jacob. Ik luister graag naar je.
Je bent lief Bar. Dankjewel. Onthoud dat iedere pianist met de ‘Vlooienmars’ en ‘Vader Jacob’ is begonnen! 😉